Ks. Władysław Szubarga – Nadanie Tytułu Pośmiertnie: 29 Czerwca 2012 r.

Ks. Władysław Szubarga otrzymał tytuł za zasługi zarówno w dziedzinie krzewienia kultu religijnego, kultury, oświaty oraz nauki.

Wczesne życie i wykształcenie

Ks. Władysław Szubarga urodził się 9 września 1912 roku w Dębowcu koło Jasła w rodzinie nauczyciela Ignacego i Bronisławy Wojciechowskich. Miał trzy młodsze siostry i dwóch starszych braci. W Dębowcu ukończył cztery klasy ówczesnej szkoły podstawowej, a następnie kształcił się w gimnazjum w Jaśle, gdzie ukończył maturę w 1930 roku. W latach 1931-1936 studiował w seminarium duchownym w Przemyślu, gdzie 21 czerwca 1936 roku otrzymał święcenia kapłańskie.

Praca duszpasterska i rozwój działalności

Po otrzymaniu święceń kapłańskich został skierowany do parafii Turbia koło Rozwadowa, gdzie przez trzy lata pełnił funkcję wikarego. Tam, pod opieką proboszcza Jana Marka, rozwijał działalność wśród młodzieży. W 1939 roku, 23 kwietnia, został przeniesiony do parafii Pysznica, gdzie rozpoczął długą i owocną posługę kapłańską. Po śmierci proboszcza Ignacego Pyzika w 1942 roku objął administrację parafii.

Praca dydaktyczna i działalność społeczna

Ks. Szubarga uczył religii w szkołach w Pysznicy, Kłyżowie, Krzakach i Studzieńcu, a po wojnie kontynuował nauczanie w punktach katechetycznych i w kościele. Rozwinął działalność Kółek Różańcowych, bractw kościelnych i organizował pielgrzymki do sanktuariów maryjnych. Jego szczególną troską było Kółko Ministrantów, a także walka z alkoholizmem, promując życie w trzeźwości.

Działalność w czasie II wojny światowej

W czasie II wojny światowej ks. Szubarga przeżył dramatyczne chwile, będąc aresztowanym przez Niemców w 1941 roku jako zakładnik. Został osadzony w więzieniu, a po ponownym aresztowaniu w 1943 roku trafił do obozu w Zamościu. Mimo tego, nigdy nie porzucił swoich parafian i nie zostawił ich bez opieki duszpasterskiej. Jego poświęcenie i odwaga były godne podziwu, szczególnie w obliczu licznych trudności, takich jak napady na plebanię czy konfiskaty mienia.

Działalność po wojnie i w okresie PRL

Po zakończeniu wojny, ks. Szubarga zmagał się z szykanami ze strony komunistycznych władz, które karały go grzywnami za nauczanie religii. Mimo trudności, nieugięcie prowadził działalność duszpasterską i dbał o rozwój kultu religijnego. Zorganizował także ważne wydarzenia, takie jak Wielka Nowenna 1000-lecia chrztu Polski czy 600-lecie diecezji.

Budowa kościoła w Pysznicy

Jednym z głównych osiągnięć ks. Szubargi była kontynuacja budowy kościoła w Pysznicy, rozpoczętej w 1925 roku. Pod jego przewodnictwem ukończono budowę wieży, instalację elektryczną, centralne ogrzewanie oraz zewnętrzne tynki. Zorganizowano także wspaniałe artystyczne ogrodzenie kościoła oraz wykonano olbrzymi ołtarz ze wspaniałymi rzeźbami autorstwa Jana Sieka z Krakowa.

Szacunek do tradycji i historii

Ks. Szubarga wykazywał wielką troskę o zachowanie historii i tradycji regionu. Organizował sesje popularno-naukowe oraz wmurowywał tablice upamiętniające ważne postaci, takie jak Jan Paweł II, polegli w walce o wolność parafianie czy budowniczy kościoła ks. Ignacy Pyzik. Dbał również o zachowanie dawnych obyczajów, organizując grupy kobiet w strojach ludowych.

Powołania kapłańskie i zakonne

W czasie swojej posługi w Pysznicy ks. Szubarga przyczynił się do wzrostu liczby powołań kapłańskich i zakonnych. Kilku młodych kapłanów z tej parafii poświęciło się pracy misyjnej w takich miejscach jak Azja, Afryka i Ameryka Południowa.

Dziekan Dekanatu Ulanowskiego i Stalowa Wola

Od 1962 roku ks. Szubarga pełnił funkcję dziekana Dekanatu Ulanowskiego, a po jego likwidacji w 1972 roku został mianowany pierwszym dziekanem Dekanatu Stalowa Wola. Dbał o odbudowę struktur kościelnych po zniszczeniach wojennych. W 1976 roku został mianowany kanonikiem Kapituły Kolegiaty Jarosławskiej.

Upamiętnienie i rocznica urodzin

W 2012 roku obchodzono 100. rocznicę urodzin ks. Władysława Szubargi. W ósmą rocznicę jego śmierci odsłonięto tablicę pamiątkową w kościele parafialnym w Pysznicy, na której widnieją słowa: "Bogu – siebie, Kościołowi – życie, Ojczyźnie – zdrowie i siły, Parafii – serce i miłość".

Jego życie i działalność pozostawiły niezatarty ślad w historii Pysznicy i całego regionu.